پیشرفت سریع تسلا برای تبدیل به ارزشمندترین خودروساز جهان می‌تواند شروع دوره‌ی جدیدی برای صنعت خودروسازی جهانی باشد که با رویکرد سیلیکون‌ولی به نرم‌افزاری تعریف می‌شود که در حال سبقت‌گرفتن از دانش قدیمی تولید است. پیشرفت تسلا با کمال تعجب بسیاری از سرمایه‌گذاران را به‌خود جلب کرد؛ اما مدیران شرکت دایملر AG، شرکت مادر مرسدس بنز، از سال ۲۰۰۹ چگونگی اتخاذ رویکرد جدید تسلا و ایلان ماسک را زیرنظر داشتند؛ رویکرد جدیدی که تسلا برای ساختن ایجاد کرده بود و سیستم تولید کنونی را نقد می‌کرد.

مسئولان دایملر تقریبا ۱۰ درصد سهام تسلا را در مه ۲۰۰۹ در معامله‌ای خریدند که ۵۰ میلیون دلار برای توسعه و رشد این خودروساز تازه‌کار فراهم آورد. این سرمایه‌گذاری به مهندسان مرسدس کمک می‌کرد تا بفهمند چگونه ایلان ماسک قصد دارد فناوری ناقصی عرضه کند و سپس بارهاوبارها آن را با استفاده از به‌روزرسانی‌های بی‌سیم شبیه به گوشی‌های هوشمند ارتقا دهد و توجه چندانی به سودآوری اولیه نمی‌كند.

مهندسان مرسدس بنز در ازای دسترسی به بسته‌های باتری مونتاژشده‌ی تسلا، به خودروساز برقی آمریکایی در ساخت سدان لوکس تسلا مدل S کمک کردند؛ اما در سال ۲۰۱۴ دایملر تصمیم گرفت سهام خود را به‌دلیل تردیدهای زیاد درزمینه‌ی رویکرد تسلا به تولید در مقیاس صنعتی بفروشد. تسلا به پیش‌گامی درزمینه‌ی ارائه‌ی رویکردهای جدید در تولید و طراحی نرم‌افزاری و معماری الکترونیکی ادامه داد تا بتواند نوآوری‌ها را سریع‌تر از رقبایش معرفی کند و تحلیلگران ترجیح می‌دهند این شرکت را با اپل مقایسه کنند.